การที่เราเล่นและใกล้ชิดกับลูก จะทำให้เราเข้าใจและรู้ว่าลูกคนไหนควรจะส่งเสริมพัฒนาการด้านไหน เราก็จะเล่นกิจกรรมโดยเน้นเรื่องนั้นมากขึ้น ตัวอย่างเช่นลูกชายคนเล็กของผม ตอนเด็กๆ เขาจะพูดช้ากว่าเมื่อเทียบกับพี่ๆ ที่เป็นผู้หญิง ผมก็จะใช้วิธีอ่านหนังสือกับเขา ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันแล้วว่าการอ่านจะช่วยเรื่องพัฒนาทางภาษาของเด็กๆได้ เด็กที่ได้ฟังการอ่านหนังสือก็มีจะข้อมูลเก็บไว้มาก และเขาก็จะต้องการพูดมันออกมา อีกเรื่องที่ผมเน้นลูกก็คือ การแก้ปัญหา ซึ่งไม่ใช่การแก้โจทย์เลข แต่เป็นการแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะในเรื่องความปลอดภัยของเขา อย่างเช่นเวลาผมพาเขาไปห้างสรรพสินค้า ก็จะลองให้เงินเขา และบอกให้ลองไปหยอดโทรศัพท์สาธารณะเพื่อโทรหาพ่อ เพราะเด็กสมัยนี้หลายคนใช้โทรศัพท์สาธารณะไม่เป็น จำเบอร์พ่อแม่ไม่ได้ เพราะอยู่ในมือถือหมด หากวันไหนที่มือถือหายแล้วเกิดปัญหาล่ะจะทำอย่างไร
ผมมักจะสอนลูกในเรื่องการเอาใจเขามาใส่ใจเรา เพราะถือว่าเป็นพื้นฐานของคุณธรรม ซึ่งเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ของคนเรา ลูกผมคนเล็กเรียนโรงเรียนเรียนร่วม เขาได้มีโอกาสสอนหนังสือเพื่อนที่เป็นเด็กพิเศษ ตอนเล็กๆ เขาเคยไม่เข้าใจว่าเรื่องเพียงแต่นี้ทำไมเพื่อนจึงไม่รู้ ผมต้องบอกเขาว่า คนเรามีเรื่องที่เก่ง เรื่องที่ชำนาญไม่เหมือนกัน เวลาลูกเตะบอลไม่เก่ง ลูกชอบมั้ยเวลาใครมาว่าเรารู้สึกอย่างไร ตอนนี้เพื่อนคนนั้นก็คงรู้สึกอย่างนั้น ผมเน้นเรื่องแบบนี้มาก ผมส่งเสริมลูกเวลาที่เขามีโอกาสช่วยเหลือดูแลเพื่อน มีโอกาสได้เป็นผู้ให้ ตอนนี้ลูกก็เข้าใจ และดูแลเพื่อนได้ดี”
|